Ontmoetingen
Het is 1961 als een jonge Friese architect op het Griekse eiland Kythira in een Nederlands team van de Wereldraad van Kerken als vrijwilliger voor een jaar komt werken. Hij raakt bevriend met Chrissi Fevga van wie hij Grieks leert. Zij is voor een Griekse overheidsinstantie op het eiland om meisjes en jonge vrouwen beter op hun huishoudelijke taken voor te bereiden. De teamleider vindt dat de vriendschap van de jonge Nederlander en de Griekse in die tijd van de zestiger jaren niet zou mogen. De jonge architect is van mening dat de cultuur in Griekenland omtrent dit soort vriendschappen aan verandering toe is.
Eind januari 1962 kom ook ik, Jean, per trein, per boot op het eiland om voor een half jaar met drie andere medestudenten van de HTS Arnhem in teamverband civieltechnische werkzaamheden te verrichten. Erik wordt voor een half jaar mijn kamergenoot en samen trekken wij daarna in juli huiswaarts per afgeladen motorscooter via Noord-Griekenland, Kerkyra, ferry Brindisi, Pompeï, Rome, Pisa naar Noord-Italië. Hier blijft Erik bij familie achter op een camping en ik ga alleen verder naar Nederland.
Chrissi kende ik in het team alleen maar onder haar bijnaam “miss conserva”.
In 1963 maakt Chrissi, die alleen maar Grieks spreekt, een treinreis naar Nederland om haar Friese vriend, die inmiddels alweer een jaar in Friesland terug is, te bezoeken. Dit blijkt voor haar dood spoor te zijn, hij is inmiddels verloofd. In de trein onderweg ontmoet zij een Amsterdamse studente, Georgine Weertman, die zich over haar ontfermt. Erik is dan toevallig in Amsterdam bij vrienden (Ootje Oosterbaan) en mag de nacht doorbrengen in de kamer van een afwezige studente (Georgine). Tot zijn grote verrassing wordt hij daar laat de volgende morgen wakker gemaakt door Chrissi! Georgine, zij spreekt te weinig Grieks, zorgt ervoor dat Chrissi voor een paar weken bij Wim en Laura Aerts kan logeren. Het volgende jaar nodigt Chrissi Wim en Laura uit haar op Kythira te bezoeken. In hun plaats gaat echter Harriët en ontmoet zo voor het eerst Chrissi. Vele jaren later, toen ook ik Wim Aerts bij Harriët leerde kennen, bleek hij in Beekbergen, mijn geboortedorp, te hebben gewoond terwijl hij in Apeldoorn in klassieke talen lesgaf.
Weer een jaar later, 1965, ontmoet Harriët in Omvriaki, Chrissi’s woonplaats, een neef van Chrissi. Hij is Kosta, Harriët’s toekomstige echtgenoot. Chrissi werkt dan op Cyprus.
Vele, vele jaren gaan voorbij. Jean heeft inmiddels in 1966 zijn Ina, uit Vlaardingen, op Kythira leren kennen, ze zijn getrouwd, hebben twee kinderen en gaan jaarlijks per auto op vakantie naar Griekenland.
Op 18 juli 1994 staan Jean, Ina en zoon Paul op de kade in Ancona te wachten voor de veerboot naar Patras. Het is erg rustig dit jaar, weinig personenauto’s staan er maar te wachten. ’s Avonds heeft het restaurant dan ook maar één openingstijd en worden de bezoekers ingedeeld bij een tafel waar nog plaats is. Hier blijkt al een Nederlands echtpaar te zitten. Zij zijn Harriët en Kosta! Wanneer wij in het Grieks ons eten bestellen, wordt ons gevraagd waar wij dat geleerd hebben. Op Kythira, is ons antwoord. Oh, kennen wij dan een jonge Fries die daar toen en toen werkte? Nee, geen idee. Jean kende Chrissi niet en Harriët niet de naam van de jonge Fries en ook niet de naam van de Nederlandse teamleider, ook een Fries. Maar met wat heen en weer gevraag daagt het Jean dat de jonge Friese architect met zijn toenmalige Griekse vriendin wordt bedoeld.
Harriët en Kosta, Jean en Ina houden voortaan contact met elkaar.
In augustus 2001 komt Harriët samen met Chrissi naar Kythira, waar Jean en Ina hen een aantal dagen rondrijden. Dit was voor Chrissi de eerste keer dat zij weer terug was op Kythira! Het blijkt dat Chrissi en Jean veel dezelfde kennissen hebben.
Jean Bingen.