**Sroll through the text for amazing photos a lot in Mylopotamos and some are taken elsewhere. Click on a photo to enlarge
1967 Mylopotamos 1e zomerkamp, contacten met Coby Jasperse en Lenie Huisman.
Coby Jasperse en Lenie Huisman reageerden op onze (Jean en Ina Bingen) oproep in het Algemeen Dagblad in april 2014:
e-mail Coby: Hallo Jean, 20 april 2014
Over het kamp: ik weet behalve mijzelf nog 2 namen, Corrie Kuiper en Candy de Vries (heb met beiden geen contact meer). Op de foto van het afscheidsmaal zit helemaal rechts een vrouw die ‘staflid’ was en Ida Blok heette, meen ik me te herinneren. Vooraan de pappas van het dorp. Er was een schaap geslacht als dank voor ons werk.
Een werkdag verliep als volgt: na een heel vroeg ontbijt werden we met de jeep opgehaald om ongeveer 5.30 uur en naar het werkveld gebracht om met een pikhouweel gaten te hakken voor de herbebossing. We kregen flessen met thee mee, die door de hitte al snel lauw werd, maar heerlijk was tijdens de pauzes (zie de foto waar we liggend en uitgeteld even bijkomen).
Je kon ook werken aan de waterleiding (foto met geiten) of aan het fundament van de huishoudschool.
‘s Middags, als we vrij hadden en het niet te heet meer was, gingen we soms naar een strand of een eindje wandelen.
Al met al weet ik veel details niet meer, maar ik vond het een bijzondere ervaring.
Leuk dat er na zoveel jaren toch nog veel te achterhalen is door en voor jullie.
Ik wens jullie alvast sterkte en plezier met de voorbereidingen voor de tentoonstelling deze zomer.
Vriendelijke groet,
Coby Jasperse.
Foto galerij van Coby Jasperse en Corrie Kuiper, klik op een foto om deze te vergroten
Van Lenie Huisman kregen wij in april ook zwart-wit foto’s en dia’s die wij hebben gescand.
Uit mij mijn e-mail correspondentie met mevrouw Lenie Huisman:
Bijzonder hartelijk dank voor uw informatie.
Een maand voor het overlijden van Jurjen Koksma in november 2004 ben ik (Jean Bingen) begonnen documentatie over zijn Nederlandse Team van de Wereldraad van Kerken te verzamelen.
Ross Holidays had Kythira al in hun vakantiebestemmingen opgenomen en kregen van mij enige informatie over de werkzaamheden van het Team in de zestiger jaren.
In augustus 2005 kreeg ik daardoor een e-mail van Monica Vringer die met haar man Martin Wolterbeek met vakantie op Kythira was geweest.
Haar broer Peter Vringer zou in 1966 of 1967 in een werkkamp op Kythira hebben gewerkt.
Peter was helaas op 22-jarige leeftijd (1950-1972) overleden.
Toen had ik nog geen enkele naam of wist precies wanneer welk zomerkamp waar was geweest.
Ik kon hen dus niet echt helpen.
Eergisteren kreeg ik van u een lijst van deelnemers van het 1e zomerkamp.
Hier stond Peter Vringer met de hand bijgeschreven als deelnemer vermeld! Hij was toen 17 jaar.
Was Peter pas als allerlaatste aangemeld?
Herinnert u zich Peter? Staat hij op een van de foto’s? Is hij zichtbaar in de bijgevoegde groepsfoto?
Ik heb zijn zus Monica Vringer direct een e-mail gestuurd.
In haar antwoord sprak ze de hoop uit (nog) meer over Peter’s verblijf op Kythira te weten te komen.
Kunt u hen meer informatie verstrekken?
Chris-Paul Stapels heeft veel foto’s gemaakt van het 1e (?) en 2e zomerkamp met werkzaamheden voor de waterleiding in Mylopotamos.
Hebt u die gezien?
Coby Jasperse heeft op mijn oproep in het Algemeen Dagblad gereageerd!
Van haar kreeg ik een aantal foto’s.
Er zou nog heel wat in deze e-mail vermeld/gevraagd kunnen worden, maar voor nu eerst maar op een antwoord van u wachten.
Foto galerij van Lenie Huisman, alle zijn genomen in Mylopotamos ook het eten bij de Neraida waterval en Platanos, nog altijd een taverna in het hart van Mylopotamos.
| 22 april 2014 e-mail van Lenie Huisman:
Ik had mij als deelneemster opgegeven voor het zomerkamp in 1967. Even voor vertrek kreeg ik uit Utrecht het verzoek of ik me naast de heer Schutten beschikbaar wilde stellen de leiding van het kamp op me te nemen. Dat overviel me op dat moment wel, maar dat heb ik toegezegd. We reisden per trein naar Athene. Daar bleek de boot naar Kythera een aantal dagen niet uit te varen en moesten we een aantal dagen ons heil in een jeugdherberg zoeken en hebben Athene wat verkend. Ieder moest zijn eigen onkosten betalen. Om zeker te zijn dat er geld voor de jeugdherberg en de boot naar Kythera zou zijn heb ik van 26 mensen 150 gulden geïnd. Daar slaat de berekening linksonder op de deelnemerslijst op. Van de heer Frank Berghuijs weet ik me te herinneren dat hij al op Kythera was. Hij was aangewezen als persoon die ons bij het veldwerk zou begeleiden, voor vervoer en materiaal zou zorgen. Daaronder staat de naam van Peter en ik vermoed dat ook hij zich later op het eiland heeft gevoegd. (Misschien gelift of waren zijn ouders in de buurt op vakantie??) Dat weet ik dus niet. Ik kan me van de groepsfoto helaas niet meer herinneren wie wie was. Helaas heb ik op de achterkant van mijn eigen foto’s geen namen opgeschreven. Wel herken ik de heer en mevr. Koksma en de Pope. Degene die de heer Koksma een hand geeft is Frank Berghuijs en ikzelf zit rechtsonder gehurkt in beeld met het gezicht meest zichtbaar. Verder vond ik het grappig te zien dat een zekere Coby Jasperse zich heeft gemeld en ook de naam Candy de Vries, door haar genoemd, stond ook op mijn lijst. Ik heb verder geen contact onderhouden met een van de groep. Ik vond nog wel een briefkaart met een uitnodiging voor een reünie. Ben Schut en Mees Struys schrijven daarin dat ze beslag hebben gelegd op 45 min. dia’s met geluidsband. Ik hoop dat je weer wat aan deze info hebt en stel zo nodig je vragen. Hartelijke groet, Lenie Huisman Beste Lenie, Hartelijk dank voor het snelle antwoord. Een deel hiervan heb ik doorgestuurd aan Monica Vringer, de zus van Peter Vringer. Al in 2005 schreef zij mij dat Peter samen met Koksma vierhandig piano had gespeeld.
Fratsia 1967 kaasfabriek: Contacten met Lia van de Kerkhof en Daan van Os
Deelneemster Lia van de Kerkhof heeft in 2010 haar vakantie op Kythira gevierd. Via Anita Snippe van ‘Xenonas Fos ke Choros’ krijgen wij e-mail contact met Lia. Met haar vriendin Saskia Jordans gaan zij op mijn verzoek na welke herinneringen en informatie zij nog hebben. In april 2011 schrijft Lia: Saskia en ik zijn in onze archieven en geheugens gedoken, maar helaas is er niet echt veel boven water gekomen van onze werkkampavonturen in 1967. Wij woonden destijds beiden in Vught. Ik herinner me dat ik bij toeval in het voorjaar van 1967 een mis bijwoonde in een katholieke kerk in ‘s Hertogenbosch, waar het project kaasfabriek op Kythera ter sprake kwam. Er werd een contactadres gegeven, waar nadere informatie te halen viel. Saskia en ik zaten beiden nog op de middelbare school. Wij voelden wel voor zo’n werkkamp. De concrete zaken zijn toen geregeld door onze ouders, die nu helaas geen van allen meer leven. Papieren in de vorm van deelnemerslijsten, brieven uit Utrecht (?) of wat dan ook, hebben wij nooit in ons bezit gehad en ook later niet aangetroffen. Na terugkeer van Kythera hebben wij geen enkel contact meer gehad met andere deelnemers, organisaties of wie dan ook. Wellicht komt dat mede voort uit het feit dat wij beiden katholiek waren en de katholieke kerk in die tijd minder betrokken was bij de organisatie waarvan het werkkamp uitging. Wij herinneren ons dat het uitgraven van de kelder van de melkfabriek ontzettend zwaar werk was, zeker voor meisjes. Dagelijks waren wij van 6 uur in de ochtend tot 1 uur in de middag met pikhouwelen in de weer. Daarna was het veel te warm om nog iets te doen en waren wij bovendien heel moe. De meisjes waren ondergebracht in een soort dorpshuis met stenen vloer, waarop wij onze luchtbedden legden. Verder weten wij niets meer van ons onderkomen. De werkzaamheden werden ingezegend door de Bisschop van Kythera en daar heb ik zowaar nog een fotootje van dat ik meestuur. Wij hebben niet alleen de uitgraving voltooid in de drie weken dat wij er waren, maar ook nog het betonvlechtwerk aangebracht. Op een gegeven moment konden wij ‘s middags naar een strandje van grove kiezel, dat wij het “neuzenstrandje” noemden omdat er een groot rotsblok aan het einde was in de vorm van een neus. Achter dit strandje was een klein meertje. Kennelijk kwam daar een riviertje in zee uit. Daar konden wij onze haren wassen. Hoe heerlijk! Van het strandje heb ik ook nog een foto. De weg naar het strandje was lang en moeilijk. Meer dan een uur. We reden in een oude groene truck, ook op de foto, waarvan mij al snel bleek dat de versnellingsbak kapot was. De weg zat vol steile bochten en Ik vond het doodeng ….. Ik heb verder nog 3 kaarten gevonden die ik naar huis heb gestuurd. Op een van die kaarten valt te lezen dat wij ook nogal wat feestjes hadden en dat wij contact hebben gehad met de heer Koksma. Helaas, totaal weggezakt. Wij hadden veel contact met een oudere heer, die jarenlang in Australië, Perth, had gewoond en daar een milkbar had gerund. Zijn oude dag wilde hij weer op Kythera doorbrengen. Vlak voor vertrek uit Perth won hij een grote prijs in een loterij en hij kwam dus terug als rijk man. Deze meneer staat ook op de foto (dansende oudere heer in donker kostuum). Hij heeft mij later nog diverse malen geschreven, maar ook die brieven zijn niet bewaard gebleven. Ik stuur hierbij alles mee wat Saskia en ik nog hebben. Vriendelijke groet en succes met de geschiedschrijving, mede namens Saskia, Lia van de Kerkhof.
Foto’s van Lia, klik op een foto om deze te vergroten.
1967 Summer camp Fratsia cheese factory (op Kythira 7 tot 26 juli) 3 Short letters sent home on picture postcards by Lia van de Kerkhof: Athens, 5 July. (woensdag) Op het ogenblik zit ik in een jeugdhotel in Athene. Het is heel netjes en we zijn allemaal direct onder de douche gedoken, want iedereen was pikzwart van de trein. We moeten het eten en het hotel zelf betalen. Het landschap is een grote woestenij. Joegoslavië bestaat alleen uit ganzen, paarden en mais. Verder zie je geen kip. Ik heb in de trein Grieks geleerd van een Griek. Dat was heel leuk. Het is hier om te stikken en dat schijnt altijd zo te zijn. Word ik lekker bruin. Morgenvroeg (woensdag) vertrekken we met de boot naar Kythera. Tot dusver is alles goed. Athens, 7 July. (vrijdag) Op het ogenblik zit ik in Athene op het strand. Het begint net een beetje te regenen en iedereen zit verheerlijkt te kijken. Het is de eerste keer sinds weken. Gisteravond kwamen ze erachter dat ik jarig was en toen hebben we groot feest gevierd. Ik heb een paar sandalen gekregen want m’n anderen zijn kapot. Het was hartstikke leuk, ik stuur nog wel een brief. Kythera, 20 July (donderdag) Nog steeds alles goed. Veel lol. ’s Avonds allemaal feesten. Timmerman jarig – feest, chauffeur geeft feestje. Koksma biedt een dinertje aan – zwemmen bij volle maan – waterskiën – naar Potamos dansen enz. Veel lol, iedereen ziek, ik niet ha ha. Wanneer ik Lia de groepsfoto stuur, die door Chris-Paul Stapels in 1967 bij de ontgraving is gemaakt, vind zij zichzelf en Saskia niet terug op die foto. Waar zij toen wel waren wist Lia niet meer.
Contacten met Jan van Os, zoon van deelnemer Daan van Os: Op 10 oktober 2016 komen Jan van Os (58 j) en Nellie Rijk (uit Zeeland) op bezoek in Fatsadika. Jan’s vader, Daan van Os (85 j in 2016), was deelnemer aan het project kaasfabriek in Fratsia in 1967. De familie van Os heeft vrienden in Fratsia en komen regelmatig naar Kythira. Op 2 oktober 2018 komt Jan van Os ons weer in Fatsadika opzoeken. Jan is zoon van Daan van Os die in 1967 met een zomerkamp uit ’s Hertogenbosch aan de kaasfabriek in Fratsia had deelgenomen. Zijn vader is overleden. Jan brengt ons een bijzondere deelnemerslijst van dat zomerkamp. De gemeente Fratsia had officieel daarop haar dank voor de werkzaamheden van de Nederlandse jongelui bijgeschreven. Wanneer ik deze deelnemerslijst aan Lia van de Kerkhof doorstuur, schrijft zij terug dat tot haar grote verrassing twee andere klasgenoten, Birgit Mens en José Zijlmans, van haar en Saskia aan hetzelfde kamp hadden deelgenomen. José is heel jong om het leven gekomen bij een auto-ongeluk. Maar van Birgit had ik het emailadres. Dus ik heb haar gevraagd of ze inderdaad met José naar Kythira is gegaan in 1967. Antwoord: jazeker! Maar ook Birgit kan zich niet herinneren dat wij daar samen zijn geweest. |